-
1 spalić
spalić [spaliʨ̑]5) plan spalił na panewce der Plan ist misslungen [ lub gescheitert], der Plan ist in nichts zerronnenIII. vr2) ( zbyt mocno się przypiec) mięso: anbrennen, verbrennen -
2 spiec
I. vt2) ( wysuszyć) austrocknen, ausdorren
См. также в других словарях:
spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… … Słownik języka polskiego
przypiec — dk XI, przypiecpiekę, przypiecpieczesz, przypiecpiecz, przypiecpiekł, przypiecpieczony, przypiecpiekłszy przypiekać ndk I, przypiecam, przypiecasz, przypiecają, przypiecaj, przypiecał, przypiecany 1. «piekąc przyrumienić coś mocno po wierzchu»… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
